Ինչքան հեռանամ,մեկ է կարոտում եմ......♥:Կարոտում եմ,ու շա՜տ,շա՜տ:Ամեն անցկացրած վայրկյաններս,առանց քեզ,նմանվում են,մի մռայլ,կյանքի,որը հազիվ մի փոքրիկ լույսի ճառագայթով լուսավորում է հոգիս,բայց այն քիչ քիչ մարում է,էլ չի լուսավորում:Իսկ այդ լույսը հենց դու ես՝ հենց դու,որ քիչ-քիչ հեռանում ես,ու լույսդ քիչ-քիչ մարում է:Կարոտում եմ քեզ,այնպես եմ ուզում կրկին գամ քեզ մոտ ու նորից միասն լինենք,բայց.ավաղ չեմ կարող,կարծես ներսումս ին ԵՍԸ,բաժանվել է երկու մասի,ու մեկը ուում է,որ ես գամ,իսկ մյուսը պայքարում է,իմ գալու համար,չի ուզում գամ:Չգիտեմ ինչ անեմ....խելագարվում եմ....♥
Հիշում եմ կողքդ անցկացրածս պահերը,ու արդեն գլորվում եմ,իմ սիրո անդունդը,որտեղից կարծես առանց քեզ դուրս գալն անհնար է:
Комментариев нет:
Отправить комментарий